پنج_نکته در مورد تجویز طولانی مدت مسکن های NSAID
مانند : ناپروکسن ، دیکلوفناک، سلکسیب و ایندومتاسین
بسیار مهم :
۱.افرادی که در معرض خطر قلب و عروقی نیستند و آسپرین هم استفاده نمی کنند و ریسک فاکتورهای عوارض گوارشی NSAID را ندارند ، می توانند بدون درمان مخافظتی معده NSAID های غیر انتخابی قرار گیرند.
۲.افرادی که ریسک فاکتور قلب و عروقی ندارند، ولی خطر ریسک فاکتورهای عوارض گوارشی NSAID در آنها بالا است(سابقه خونریزی گوارشی) ، می توانند همراه با درمان:
محافظتی معده مثل (میزوپروستول)
با مهارکننده های COX2 های مثل (سلکسیب)
و با دوز بالای PPI (مثل پانتوپرازول)
قرار گیرند.
۳.افرادی. که ریسک قلبی عروقی ندارند ولی خطر متوسط عوارض گوارشی دارند ،درمان با COX2مثل سلکسیب به تنهایی
یا NSAID غیر انتخابی مثل ناپروکسن و دیکلوفناک به همراه PPIمثا امپرازول یا میزوپروستول کافی است.
۴.افرادی که ریسک بیماری های قلبی عروقی دارند و نیازمند دوز پایین آسپرین هستند و خطر بالقوه پایینی برای عوارض گوارشی ناشی از NSAID دارند ،باید تحت درمان با داروی غیر NSAID یا NSAID های مرسوم به همراه درمان محافظت معده قرار گیرد.
۵.در نهایت افرادی که ریسک فاکتور هم بیماریهای قلبی و هم گوارشی را دارند و آسپرین هم استفاده می کنند، باید درمان غیر NSAID یا درمان محافظتی معده به همراه هر نوع از NSAID دریافت کنند.
نکته جامع:
در هر بیمار بدون توجه به وضعیت ریسک فاکتورها،اگر قرار است تحت درمان طولانی مدت باNSAID مرسوم قرار گیرند باید تست عفونت معده با میکروب هلی کوباکتر پیلوری بدهند .
لذا در صورت مثبت بودن این میکروب و سابقه زخم معده ،حتما باید این عفونت میکروبی معده ریشه کن گردد.
منبع :
هاریسون 2015 .صفحه ۱۹۳۳.ستون دوم.پاراگراف دوم