دردهای مکانیکی کمر شایعترین علت کمردرد هستندکه نحوه صحیح نشستن ، ایستادن و خوابیدن در شرایط مختلف مهمترین علت ایجادکننده آن هاست!
کانال نخاع، کانالی است که از نظر آناتومی بافت نرمی دارد و در اثر تنگ شدگی استخوانی، ایجاد خارهای استخوانی، برجسته شدن یا بیرون زدگی‌های بین مهره‌ای، گرفتگی دیسک و تغییر شکل استخوانی که در اثر لغزندگی و جابه‌جایی فرم استخوان ایجاد می‌شود، موجب تغییر شکل بافت استخوانی می‌شود.
وی ادامه داد: نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره‌ها تشکیل شده است و اگر به دلایلی این کانال تنگ شود، فضای مورد نیاز نخاع کم و به آن فشار وارد می‌شود. همچنین فشار وارد شده به اعصابی که از نخاع خارج می‌شود و به اندام تحتانی می‌رود، موجب بروز علایم بیماری می‌شود.
کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود می‌تواند تنگ شود و در ستون فقرات گردنی یا کمری علایم متفاوتی دارد.
در برخی بیماران فضای داخل کانال به صورت مادرزادی تنگ‌تر از حالت عادی است و این افراد بیشتر از بقیه در معرض ایجاد علایم تنگی کانال نخاعی هستند. همچنین بیمارانی که دچار لغزندگی یا انحراف ستون فقرات هستند؛ بیشتر از سایرین در معرض خطر ایجاد تنگی کانال قرار دارند.
بی‌حسی در کمر و پاها که تا نوک انگشتان پا هم می‌رسد، ایجاد محدودیت حرکتی برای بیمار و درد در اندام تحتانی از جمله علایم تنگی کانال نخاعی است که در صورت بی‌توجهی، باعث از کار افتادگی بیمار می‌شود.
به تدریج و با گذشت زمان درد در کمر و پا به همراه بی‌حسی زیاد می‌شود و ممکن است بعضی روزها این درد وجود نداشته باشد. همچنین تشدید درد می‌تواند به صورت درد سیاتیکی با انتشار به پاها ایجاد شود و درد در راه رفتن طولانی یا ایستادن طولانی ایجاد می‌شود.
با ایجاد درد، بیمار حالت خم شده به جلو به خود می‌گیرد، حتی ممکن است فقط در طول شب بیمار دچار درد در قسمت‌های تحتانی بدن خود شود و در نهایت در حالت شدید می‌تواند با ضعف حرکتی یا اختلال در کنترل ادرار همراه باشد.
بروز این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره‌ای ایجاد می‌شود که با افزایش سن، دیسک بین مهره‌ای محتوای آب خود را از دست داده، چروکیده و کوچک می‌شود.
کاهش ارتفاع دیسک نیز موجب نزدیک‌تر شدن مهره‌ها به یکدیگر می‌شود که این نزدیک شدن مهره‌ها مشکلاتی را برای بیماران ایجاد می‌کند.
استفاده از کمربند طبی یا لوازم ارتوپدی فنی حمایت کننده، انجام فیزیوتراپی، آب درمانی، درمان دارویی با ضد دردهای ساده یا داروهای ضد التهاب، طب سوزنی و انجام ورزش‌ها و تمرینات مخصوص جزو درمان‌های غیرجراحی تنگی کانال نخاعی است که به بیماران جهت جلوگیری از پیشرفت آن کمک زیادی می‌کند.
در بیمارانی که مشکل حرکتی پیش رونده، اختلال در کنترل ادرار، مدفوع و محدودیت شدید حرکتی دارند، عمل جراحی انجام می‌شود.
پیش از این درمان دیسک کمر و تنگی کانال نخاعی تنها توسط عمل جراحی صورت می‌گرفت، اما امروزه و با پیشرفت علم یک سری فعالیت‌های حمایتی به نام عمل مداخله گرایانه یا کم تهاجم وجود دارد که باعث می‌شود بیمار رو به بهبودی رود و دیگر نیازی به بیهوشی و جراحی نداشته باشد.
در این زمینه از ژل‌های ترمیم کننده دیسک کمر به نام استروئید استفاده می‌شود که بیمار به صورت سرپایی بستری می‌شود و بعد از بی‌حسی موضعی در اتاق عمل، استروئید را از طریق سوزن‌های بلند و نازک زیر دستگاه فلوروسکوپ به داخل فضای تنگ شده کانال نخاعی وارد می‌کنند و پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر، تزریق و تنگی برطرف می‌شود.
حدود 20 دقیقه طول می‌کشد تا این ژل تزریق و داخل دیسک را جمع و کانال را آزاد کند. این ژل به صورتی داخل دیسک را پر و حالت انعطاف پذیری را در کانال و کمر ایجاد می‌کند که پس از 4 تا 6 هفته اثرات آن نمایان می‌شود.
تغییر در برنامه روزمره زندگی مانند کار کردن، رانندگی حتی تماشای تلویزیون می‌تواند در پیشگیری و کاهش روند این بیماری بسیار موثر باشد.
ورزش‌هایی مانند شنا، آب درمانی، فیزیوتراپی و داشتن رژیم غذایی مناسب و جلوگیری از چاقی می‌تواند تا حد زیادی در کاهش این مشکل موثر باشد. همچنین با کنترل و حمایت کمر می‌توان از تشدید این عارضه جلوگیری کرد