اکنون پس از بیش از یکسال از آغاز پاندمی کووید درباره درمان موارد شدید آن چه میدانیم؟

شواهد دیگراستفاده از کلترا،ویتامین C وDو زینک و ایورمکتین و فلووکسامین و پلاسمای کنوالسنت را در موارد شدید حمایت نمیکند

آنتی بادیهای منوکلونال برای درمان فقط بیماران خفیف و متوسط در خارج از بیمارستان مناسب هستند

گلوکوکورتیکویید ها در ترایال ریکاوری مرگ و میر بیماران بستری در بیمارستان و با هیپوکسمی را کم‌میکنند(6mg دگزامتازون روزانه تا ۱۰ روز یا تا وقتی که بیمار مرخص شود) اما در بیماران بدون‌هیپوکسمی یا اثری ندارد یا مرگ و میر را بیشتر هم میکند.

نتایج درباره مهارکننده های اینترلوکین ۶ متناقض بوده است در ترایال reamp cap استفاده از اکتمرا باعث کاهش مرگ و میر شد ولی در بقیه ترایالها نشد و در ترایال ریکاوری انگلستان فقط در ترکیب با کورتون باعث کاهش مرگ و میر شد که شاید دلیل آن به خاطر فقط کورتون باشد.

در یک ترایال باریسیتینیب در ترکیب با رمدسیویر در بیماران نیازمند اکسیژن یاHFNC باعث بهبود سریعتر در برابر رمدسیویر به تنهایی شد

در ابتدای پاندمی به نیمی از بیماران بستری آنتی بیوتیک داده میشد ولی فقط ۵ درصد آنها عفونت باکتریال هم دارند و فقط در صورت شواهد قطعی به نفع عفونت باکتریال باید آنتی بیویک داده شود

پروکلسی تونین در خیلی از بیماران کووید بالا میرود و نباید برای تجویز آنتی بیوتیک فقط به آن‌اعتماد کرد البته در بیماران بحرانی منطقیست آنتی بیوتیک داده شود تا عفونت باکتریال رد شود.

ترمبوپروفیلاکسی برای همه بیماران بستری در ۲۴ ساعت اول بستری شدن باید تجویز شود اما هیچ شواهدی برای دوز درمانی آنهاوجود ندارد

درمانهای غیردارویی
در بیماران بستری مدیریت محافظه کارانه مایعات و اکسیژن درمانی،proning و ونتیلاسیون غیر تهاجمی ریه کمک کننده بوده اما دیگر انتوباسیون زودرس در ‌کسانی که بالای ۶ لیتر در دقیقه به اکسیژن‌نیاز دارند توصیه نمیشود و میتوان آنها را به خوبی باHFNC و ونتیلاسیون غیر تهاجمی مدیریت کرد.

چیزهای زیادی یادگرفته ایم اما هنوزموارد بسیار بیشتری مانده است که یاد بگیریم.

https://www.bmj.com/content/373/bmj.n1147?utm_source=twitter&utm_medium=social&utm_term=hootsuite&utm_content=sme&utm_campaign=usage