شواهد حاصل از این بررسی سیستماتیک زنده و متاآنالیز شبکه حاکی از آن است که کورتیکواستروئیدها احتمالاً باعث کاهش مرگ و میر ، تهویه مکانیکی و روزهای بدون تهویه در بیماران با کووید 19 شدید می شوند.
و Remdesivir ممکن است نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش دهد اما به نظر نمی رسد که تاثیری در مرگ و میر داشته باشد.
مهار کننده های اینترلوکین -6 (ساریلوماب و توسیلیزوماب) احتمالاً باعث کاهش تهویه مکانیکی و مدت اقامت در ICU می شوند و ممکن است مدت بستری شدن در بیمارستان را کاهش دهند.
مهار کننده های JAK (باریسیتینیب و روکسولیتینیب) ممکن است باعث کاهش مرگ و میر ، تهویه مکانیکی ، مدت زمان بستری در بیمارستان شوند.
به نظر می رسد آزیترومایسین ، هیدروکسی کلروکین ، لوپیناویر-ریتوناویر و اینترفرون بتا هیچ فوایدی نداشته باشند. اثرات بسیاری از مداخلات دارویی دیگر در حال حاضر بسیار نامشخص است (از جمله ایورمکتین).
https://www.bmj.com/content/370/bmj.m2980
رضا کامرانیان : مدیر گروه فارمامدیکال