امروز مجله‌ی Nature medicine این توصیه‌ها رو منتشر کرده که به نظر من یادآوریش هم برای عموم مردم و هم کادر درمان اهمیت داره. این توصیه‌ها بر اساس دانش کنونی ما از پیشگیری و درمان کرونا تهیه شدند و من این‌جا خلاصه‌اش رو میذارم.
برای همه:
در زمان حضور در اجتماع، از ماسک‌هایی که به خوبی اندازه‌ی صورت باشن استفاده کنید. ماسک N95 از همه بهتره و اگه اون نیست، دو ماسک بزنید.
از حضور در اماکن شلوغ به‌ویژه سربسته خودداری کنید. فاصله‌‌گذاری بالای یک متر کمک می‌کنه. تهویه‌ی مناسب هم بسیار مهمه
اگر علائم دارید حتما تست بدید. اکثر بیماران، نیازی به درمان پیچیده ندارند به شرطی که دما و سطح اکسیژن خون به صورت مداوم بررسی بشه. به این شرط، خوردن مایعات کافی و استفاده از استامینوفن کفایت می‌کنه و چیز دیگه‌ای لازم نیست.
اگر در نفس کشیدن هنگام استراحت یا فعالیت مشکل دارید، و یا سطح اکسیژن خون به زیر ۹۲٪ رسید حتما به پزشک مراجعه کنید. خوابیدن روی شکم می‌تونه به بالا بردن سطح اکسیژن کمک کنه.
در صورت دسترسی به واکسن ازش استفاده کنید حتی اگر قبلا کرونا گرفتید.
برای کادر درمان:
درمان‌های نامعتبر یا بی‌تاثیر تجویز نکنید. در حال حاضر داده‌‌ی کافی برای توصیه به این موارد نیست:
favipiravir, ivermectin, azithromycin, doxycycline, oseltamivir, lopinavir–ritonavir, hydroxychloroquine, itolizumab, bevacizumab, IFN-α2b, fluvoxamine,
پلاسمای افراد بهبود‌یافته، ترکیبات گیاهی. هیچ کدوم از این موارد در حال حاضر توسط WHO توصیه نمیشن. اگر شواهد جدیدی بیاد لیست ممکنه تغییر کنه.
رمدسیویر و توسیلیزومب فقط در موارد خاص باید استفاده بشن. رمدسیویر فقط در بعضی مطالعات اثر محدودی روی کوتاه کردن دوره‌ی بهبود در بیمارانی که نیاز به اکسیژن داشتند داشته. کمکی به کاهش ریسک مرگ نمی‌کنه و در شرایط دیگر بیماری اندیکاسیون نداره.
توسیلیزومب فقط در بیمارانی که به شدت بیمار باشند و درمان استروییدی هم بگیرند و علائم التهاب و افزایش سریع نیاز به اکسیژن دارند موثره. در شرایط دیگه سودی نداره و احتمالا مضره.
استفاده از استروییدها باید محتاطانه و فقط در بیمارانی که هیپوکسی دارند باشه. قند خون باید مونیتور بشه و در محدوده‌ی نرمال نگه‌داری بشه تا ریسک عفونت‌های ثانویه‌ی قارچی کاهش پیدا کنه. سود استروییدها فقط در افرادی که نیاز به اکسیژن دارند هست و در سایر افراد ممکنه خطرناک باشه.
به طور روتین از ابزارهایی مثل سی‌تی‌اسکن و بیومارکرهای التهابی که تاثیری روی روند درمان ندارند نباید استفاده شه. هیچ داده‌ای استفاده از اون‌ها رو برای ارزیابی وخامت بیماری و یا تعیین پروتوکل درمانی توصیه نمی‌کنه.
. از مدیریت بیماری‌های مهم غیرکرونایی در حین همه‌گیری غافل نشید. از بیماری‌هایی مثل سرطان، سل، بیماری‌های قلبی و کلیوی، و شرایطی مثل سلامت روان، زایمان، مراقبت‌های پیش از زایمان، واکسیناسیون‌های کودکان در طی همه‌گیری غفلت شده.